Privreda Plavna

Plavno je naselje sa izrazitim karakteristikama brdsko-planinskog kraja, što je i uslovilo da se od svih privrednih, posebno poljoprivrednih grana, najviše razvijalo stočarstvo, prije svega uzgoj tzv. sitnog zuba (ovčarstvo i kozarstvo) i, uglavnom, srednje intezivna obrada zemlje.

Pred Drugi svjetski rat je izgrađena je centralna osnovna škola i odručna škola u Radljevcu, završen je put preko Došnice, osnovana je poljoprivredna zadruga. U Plavnu je, zahvaljujući prirodnim uslovima, počelo intenzivnije nego u drugim selima da se razvija pčelarstvo, a najviše zasluga pripada tadašnjim učiteljima i sveštenicima.

U Plavnu je sve do zemljotresa sedamdesetih godina prošlog vijeka bilo više mlinova nego u bilo kom drugom selu u okruženju (gotovo svaki zaselak je imao svoj mlin), a broj im se tada smanjio zbog tektonskih poremećaja; vode su počele da mijenjaju tokove, a u prehrani je kukuruzno brašno zamijenjeno pšeničnim. Pšenice u Plavnu nije bilo dovoljno da bi zaposlila raspoložive mlinarske kapacitete, iako je protokom vremena sve više uzgajana.

Jedina veza sa svijetom do sedamdesetih godina 20. stoljeća bila je željeznička pruga Plavno-Knin. Ova pruga je otvorena za promet 25.7.1925. godine. Dužina pruge od Plavna do Knina je bila 22 km, a putovala se oko 40 minuta.
Izgradnja asfaltne ceste dolinom Radljevca uticala je na migraciju stanovnika iz sela u grad, a samim tim i veću obrazovanost i zaposlenost.